Dzień dobry,
mam pytanie dotyczące użycia dwukropka, cudzysłowu i małej lub wielkiej litery. Czy dwukropki są konieczne w zdaniu: „Gdy klient mówi «nie», bardzo rzadko ma na myśli «Nigdy w życiu tego nie kupię»”? Czy jeśli wprowadzę dwukropek, to cudzysłów mogę pominąć? Czy w takim przypadku mogę / muszę zachować wielką literę? „Gdy klient mówi «nie», bardzo rzadko ma na myśli: «Nigdy w życiu tego nie kupię»”? „Gdy klient mówi «nie», bardzo rzadko ma na myśli: Nigdy w życiu tego nie kupię”?

Czy to prawda, że zmienił się przyimek uznawany za poprawny w wyrażeniu: na Słowacji – z na na w?
Dziękuję uprzejmie, Anna Pankiewicz

Spotkałem się z hasłem reklamowym: Co cię zadziwia w Skodzie Octavia?. Czy nie powinno być: Octavii?
W poradni wiele razy pojawiło się sformułowanie „konstrukcja apozycyjna”. Czym właściwie są te konstrukcje i jakimi rządzą się prawami? Pytam, bo być może gdybym to wiedział, sam potrafiłbym odpowiedzieć sobie na zadane pytanie. Wyłowiłem dwa przykłady, które tak określono: na stacji Ratusz Arsenał, pacjenci z wirusem ebola. Jednakże Skoda Octavia wydaje mi się innego rodzaju sytuacją.

Czy w zapisie dialogu:

– Guten tag – usłyszał w słuchawce Marcin

należy uznać, że czasownik „usłyszał” odnosi się do wypowiedzi i skutkiem tego piszemy go od małej litery, czy też odnosi się on do reakcji słuchającego, co każe nam pisać go od dużej

– Guten tag. – Usłyszał w słuchawce Marcin?

Szanowni Eksperci,

moje pytanie dotyczy uwspółcześniania pisowni tekstów źródłowych cytowanych w tego typu publikacjach jak podręczniki do historii dla klas I–IV liceum. Gdy jest przywoływany fragment wiersza dołączonego do ryciny z ok. 1655 r. (cytowany za: http://www.pauart.pl/app/artwork?id=592feb950cf231dc-2c38bde1), powinno się dokonać transliteracji czy transkrypcji? Jeżeli ta druga opcja wchodzi w grę, to jak to zaznaczyć w opisie bibliograficznym?

Łączę wyrazy uznania

A.G.

Czy poprawna jest forma "5 stopni na plusie, 2 stopnie na minusie", która tak bardzo rozpanoszyła się w mediach?

Szanowni Państwo,

chciałabym zapytać, czy w powieści w ramach puszczania oka do czytelnika dopuszczalne jest zastosowanie w treści spolszczonych zapisów randewu (rendez-vous), deżawi (déjà vu) itp.?

Z wyrazami szacunku

B.B.

Czy po krzyżyku stawianym przed datą śmierci powinna być spacja?

Zastanowił mnie ostatnio przypis 12 na stronie XLVII Wielkiego słownika poprawnej polszczyzny PWN: „Wybór wariantu grupy Xc dokonuje się na podstawie […]”. Czy nie powinno być „Wyboru […]”? Może redaktor albo korektor chciał się pozbyć spiętrzenia dopełniaczy, ale zapomniał zmienić dokonuje się na jest dokonywany?

Jak powinien brzmieć dopełniacz lp od rzeczownika „lok"? Słowniki nie dają na to pytanie zgodnej odpowiedzi. Czy oznacza to wariantywność końcówek? Można mówić tu o jakiejś tendencji?